Homilia – Ełk – Jubileusz Odnowy w Duchu Świętym – 30.09.2017r
Jl, 3, 1-5; Rz 8, 22-27; J 20, 19-23
„Umiłowani w Duchu Świętym”!
Gromadzimy się dzisiaj, aby oddać szczególna cześć Duchowi Świętemu, którego otrzymaliśmy i nieustannie otrzymujemy jak dar od Ojca i Syna. Gromadzimy się tutaj, jako szczególni czciciele osoby Ducha Świętego i otwarci na Jego dary.
W tym Jubileuszowym roku pragniemy wyśpiewać cześć i miłość do Ducha Świętego za Jego szczególną interwencje, jakiej była świadkiem grupa studentów na Katolickim Uniwersytecie w Stanach Zjednoczonych, w dniach 17-19 luty 1967. To wtedy studenci doświadczyli szczególnego dotknięcia łaską Ducha Świętego.
Ta cześć i miłość do Ducha Świętego została wyśpiewana w czerwcu w Rzymie przez wielką rodzinę charyzmatyczną w liczbie około 50 tysięcy z ponad 130 krajów. Śpiewano: „Veni Creator Spiritus…/ Przyjdź Duch Stworzycielu /. Kościół katolicki od ponad dwóch tysięcy lat wzywał i wzywa Ducha Świętego właśnie tymi słowami „Przyjdź Duchu Święty”, „Przyjdź Duch Stworzycielu”.
W tym Jubileuszowym roku wspólnota Odnowy w Duchu Świętym diecezji Ełckiej zgromadzona w Ełku w dziękczynieniu woła: „Przyjdź Duchu Święty”, „Przyjdź Duch Stworzycielu”. Prośmy i wołajmy z wiarą jak do tego zachęca nas Jezus mówiąc: „O ileż bardziej Ojciec da Ducha świętego tym, którzy Go proszą…” / Lk 11,9-13 /. Prośmy…..
W tym Jubileuszowym roku staję dzisiaj przed wami, jako Biskup Kościoła Ełckiego, który wybrał na zawołanie biskupie słowa: „Veni Sancte Spiritus” / Przyjdź Duchu Święty /. Wdzięcznym sercem patrzę na każde działanie Ducha Świętego w naszej diecezji. Życzliwym sercem patrzę również na was tu zebranych, którzy pragniecie żyć pełnią darów Ducha Świętego. To wspaniały program „autentycznych uczniów Jezusa”….- żyć pełnią daru Ducha Świętego.
Aby jeszcze bardziej odnawiać charyzmat, formować się na „autentycznych uczniów Jezusa” w poszczególnych wspólnotach parafialnych oraz angażować się w ewangelizację głosząc Słowo i dając świadectwo przylgnięcia do Jezusa uroczyście podpiszę STATUT na okres trzech lat, który ma wam w tym pomagać.
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam Jezusa Zmartwychwstałego, który pomimo drzwi zamkniętych przyszedł do Wieczernika, gdzie byli Jego zastraszeni uczniowie i pozdrowił ich słowami: „Pokój wam” i napełnił ich swoim Duchem mówiąc „Weźmijcie Ducha Świętego”! Św. Jan określa Ducha Świętego słowem „Paraklet”. Ten grecki wyraz ma bardzo wiele znaczeń. Można go tłumaczyć jako: adwokat, wspomożyciel, obrońca, pośrednik, doradca, pocieszyciel. Każde z tych określeń zawiera pewien atrybut, cechę działania Ducha Świętego.
Wszyscy potrzebujemy Ducha Swiętego i jak św. Paweł nam mówi: „Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
To Duch Święty Swoją mocą pomaga nam rozpoznać Wolę Boga i umacnia nas do jej wypełniania.
To Duch Swięty umacnia nas na drodze do świętości.
To Duch Święty Swoją mocą pomaga nam realizować słowa posłania, które Jezus kieruje do nas: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. A więc idźmy i głośmy: Głośmy Dobrą Nowinę o zbawieniu na peryferiach naszych miejscowości, na peryferiach egzystencjalnych, by przemieniać peryferie w centra, bo tam gdzie jest Jezus tam jest centrum. Tam, gdzie my jesteśmy niosący w sercu Jezusa mocą Ducha Świętego tam jest centrum. Przemieniajmy peryferie w centra, które staną się źródłem nadziei dla każdego człowieka.
Poznawajmy jeszcze bardziej tę wielką misją także w czasie tego spotkania jubileuszowego. To Jezus nas potrzebuje i posyła dając nam Ducha Świętego.
Drodzy Bracia i Siostry wezwani przez Ducha Świętego ze wszystkich zakątków diecezji. Zadajmy sobie pytanie: Czego w roku jubileuszowym Duch Święty może oczekiwać od was zrzeszonych w Odnowie?
Osobiście jestem przekonany, że największym prezentem, jaki możecie złożyć Duchowi Świętemu z racji tego Jubileuszu, to dar serca. Dar waszych serc na nowo odnowionych i gotowych do służby, do ewangelizacji.
Ducha Świętego otrzymaliśmy po raz pierwszy na Chrzcie Świętym i kolejnych Sakramentach. Lecz łaska Sakramentu potrzebuje naszej odpowiedzi i współpracy głownie przez gorliwą modlitwę i godne życie. Duch Święty pragnie abyśmy byli Nim napełnieni aż po brzegi naszych serc, dlatego nas ożywia i nawiedza.
Dzień 17 lutego 1967 dla młodzieży był inny. Był inny z woli Ducha Świętego. To Duch Święty chciał coś powiedzieć światu i chciał coś przypomnieć KOŚCIOŁOWI. Przypomniał i powiedział, że jest Bogiem żywym, Bogiem wiernym Swoim obietnicom, że jest Bogiem pośród nas.
Ta szczególna manifestacja daru Ducha Świętego stała się źródłem niesamowitego przebudzenia wiary dla milionów katolików. Dzisiaj to około 200 milionów ludzi zrzeszonych w tej wspólnocie wspólnot. Czy Kościół może ignorować takie błogosławieństwo? Z pewnością nie! Św. Paweł mowi: „Ducha nie gaście! Raz jeszcze Duch Święty ukazał, że tajemnicą wzrostu Ludu Bożego jest modlitwa, przyzywanie nieustanne niebieskiego Pocieszyciela, aby jak to śpiewamy w hymnie „Veni, Creator”: „aby ożywił, oczyścił, rozpalił, natchnął…
Tajemnicą wzrostu Kościoła nie tyle są programy i metody, co nasze przylgniecie i poddanie się Duchowi Świętemu. Jestem tego bardzo świadom i o tym przekonany.
4. Ojciec Święty Franciszek na placu Circo Massimo w Rzymie powiedział żartobliwie że, „na twarzy kobiety około 50 -ki pojawiają się pierwsze zmarszczki….! /. Zapytajcie siebie samych: czy po 50 latach istnienia Odnowy charyzmatycznej w Kościele Katolickim zachowujecie tę sama katolicką i charyzmatyczna tożsamość? Tę samą gorliwość? To same oddanie się i posłuszeństwo Duchowi Świętemu? Ten sam zapał ewangelizacyjny ”uczniów Jezusa”? Czy jest w was pragnienie odnowy?.
Pozwólcie że kilkoma krokami prześledzimy, jakimi drogami chciałby Duch Święty prowadzić swoja Odnowę? Odnowę charyzmatyczną i odnowę całego Kościoła.
W łonie grup charyzmatycznych z czasem powstało bardzo popularne zawołanie: Jezus żyje… Alleluja!
Czym jest to zawołanie dla milionów chrześcijan zaangażowanych w Odnowę charyzmatyczną? Przede wszystkim jest to niesamowitym „odkryciem”, że Bóg, w którego wierzę, do którego zanoszę moje modlitwy, jest „OSOBĄ”, z którą mogę nawiązać autentyczną relacje, więź. To jest głównym celem i ideałem chrześcijańskiego życia! Nawiązać osobową relacje z osobowym Bogiem. Bo jest On Bogiem żywym pośród nas.
Kościół ukazuje nam świętych, od których możemy uczyć żyć głęboko w Duchu Świętym.
Niech to zawołanie: Jezus żyje… Alleluja!
staje się dla Was nie tylko hasłem, ale doświadczeniem, do którego zapraszacie innych ludzi. To wtedy jest to autentyczne chrześcijaństwo, świadome swojej więzi z Bogiem, któremu służy.
Zatem wezwaniem jubileuszowym dla nas wszystkich niech będzie: „ pogłębić i pogłębiać nieustannie autentyczną więź z Jezusem Chrystusem! Jest to praca duchowa na całe życie a równocześnie łaska. Prosimy Ducha Świętego, aby objawiał nam Jezusa, jako Boga żyjącego i aby nas oczyszczał i umacniał do tej głębokiej więzi.
Innym zawołaniem są słowa: „Milość Boża jest rozlana w sercach waszych”
Pierwsze świadectwa tysięcy osób z doświadczeniem „wylania daru Ducha Świętego jest doświadczenie niezgłębionej miłości Boga. Psalmista mówi: „Panie Twoja miłość jest cenniejsza od życia….”. Doświadczywszy głębokiej i miłosnej pociechy Ducha Świętego nigdy już nie będziemy tacy sami. Bo miłość Boża rozlana w naszych sercach będzie nas przynaglać, aby na Bożą miarę miłości odpowiedzieć naszą ludzką miarą miłości.
Prośmy, aby to doświadczenie miłości przemieniało głębiej nasze osobiste życie i życie wszystkich chrześcijan byśmy stawali się budowniczymi cywilizacji miłości, o której tak wiele mówił Św. Jan Paweł II.
Kolejnym zawołaniem są słowa: Jezus jest Panem, Alleluja!
Św. Paweł w Liście do Rzymian 10,9 mówi: ”Jeśli w sercu swoim wyznasz ze Jezus jest Panem, dostąpisz zbawienia…”. To zawołanie charyzmatyczne wyjęte z serca Ewangelii jest sednem tzw. kerygmatu. Kerygmat był pierwszą forma przepowiadania apostolskiego mającego na celu zrodzenie pogan do wiary w Jezusa Chrystusa, Pana i Zbawiciela. Wspólnoty charyzmatyczne, jako podstawowa formacje przejęły przesłanie, kerygmatyczne jako początkową i permanentną formacje „uczniów Jezusa”. Przyjęty i przeżyty kerygmat jest bramą do przyjęcia i napełnienia Duchem Świętym. Warunkiem obdarowania Duchem Świętym jest uznanie Jezusa za swojego Pana i Zbawiciela. Nasze oddanie się Jezusowi nie jest aktem jednorazowym, ale programem na całe życie. I to jest najtrudniejsze w powołaniu chrześcijańskim i charyzmatycznym.
Aby Odnowa była szansą dla Kościoła to musi ona owocować owocami świętości w każdym rodzaju waszego powołania i posługiwania. Miarą waszej świętości będzie miara waszej autentyczności w posługiwaniu charyzmatycznym.
Także wołamy: „Być w sercu Kościoła…”
To zawołanie zostało sformułowane przez pierwszego oficjalnego opiekuna Odnowy w imieniu Papieża Pawła VI. A był nim Kardynał z Belgii, Suenens. Oto warunek, aby Odnowa mogła przeniknąć do struktur Kościoła uniwersalnego, diecezjalnego i parafialnego. Odnowa czerpie ze skarbca Kościoła i nowym zapałem w Duchu Świętym pragnie ten Kościół ożywić, odnowić i wzmocnić. Wiem, że to kroczenie w rytmie lokalnego Kościoła często wymaga od was wielkiej pokory, cierpliwości, posłuszeństwa a nawet cierpienia. Bądźcie na to gotowi, jeśli do tego wzywa Duch Święty uczcie się od Świętych i błogosławionych, których wielkie dzieła apostolskie zawsze przechodziły próbę czasu i posłuszeństwa.
Bycie w sercu Kościoła oznacza dawanie siebie dla dobra wspólnoty. Strzeżcie się zamykania się w swojej własnej pobożności… Duch Święty jest Duchem jedności i pragnie abyście byli narzędziem jedności a nie podziału; Przejmujcie wszelkie dawne formy pobożności i tchnijcie w nie nowego Ducha. A równocześnie dzielcie się nową łaską wypływającą z „osobistego spotkania Jezusa w waszym życiu”.
5. Odnowa w Duchu Świętym jest Odnową charyzmatyczną. To chyba najbardziej widoczny zewnętrzny aspekt waszych wspólnot modlitewnych. Grupy charyzmatyczne wierzą głęboko że Duch Święty obdarowuje charyzmatami w naszych czasach wszystkich wierzących. Pragnijcie tych darów dla dobra drugiego człowieka i dla dobra Kościoła. Pamiętajcie zawsze, że dawcą tych darów jest Duch Święty. Św. Paweł zdecydowanie zachęca: „Pożądajcie darów duchowych…Ja też was zachęcam pożądajcie nowych łask, które uczynią was „uczniami Jezusa” bardziej skutecznymi w posłaniu do świata, w dawaniu świadectwa o mocy Jezusa Zmartwychwstałego tu i teraz w naszych czasach.
I w końcu pytamy siebie, jaki był cel Ducha Świętego, że zrodził wspólnoty charyzmatyczne w naszych czasach w nowej niespotykanej kiedykolwiek formie i natężeniu. Celem tym jest ewangelizacja. Tak jak Apostołowie pragniecie tzw. „wylania daru Ducha Świętego”, które przeżywacie, jako „osobiste Zielone Święta” po to, aby być posłanym! Jezus każdego dnia mówi do was: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. A więc otwórzcie się na dary Ducha Świętego i przyjmijcie je całą garścią i otwartym sercem. Bo tylko wtedy będziecie posłuszni słowom Jezusa„ idźcie i głoście..”, bo „żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało… Amen.
z błogosławieństwem
Bp Jerzy Mazur
